“An Orphic Hymn”

.ORPHIC HYMN TO MUSÆUS

Attend Musæus to my sacred song, and learn what rites to sacrifice belong.
Jove [Zeus] I invoke, the Earth [Gaia], and Solar Light [Helios],
the Moon’s [Mene] pure splendor, and the Stars of night;
Thee Neptune [Poseidon], ruler of the sea profound, dark-hair’d, whose waves begirt the solid ground;
Ceres [Demeter] abundant, and of lovely mien,
and Proserpine [Phersephone] infernal Pluto’s [Haides] queen
The huntress Dian [Artemis], and bright Phœbus rays, far-darting God, the theme of Delphic praise;
And Bacchus [Dionysos], honour’d by the heav’nly choir,
and raging Mars [Ares], and Vulcan [Hephaistos] god of fire;
The mighty pow’r who rose from foam to light, and Pluto potent in the realms of night;
With Hebe young, and Hercules the strong, and you to whom the cares of births [Eileithyia] belong:
Justice [Dikaisune] and Piety [Eusebia] august I call, and much-fam’d nymphs, and Pan the god of all.
To Juno [Hera] sacred, and to Mem’ry [Mnemosyne] fair, and the chaste Muses I address my pray’r;
The various year, the Graces [Kharites], and the Hours [Horai],
fair-hair’d Latona [Leto], and Dione’s pow’rs;
Armed Curetes, household Gods [Korybantes, Kouretes, Kabeiroi] I call,
with those [Soteroi] who spring from Jove [Zeus] the king of all:
Th’ Idæan Gods, the angel of the skies, and righteous Themis, with sagacious eyes;
With ancient Night [Nyx], and Day-light [Hemara] I implore,
and Faith [Pistis], and Justice [Dike] dealing right adore;
Saturn [Kronos] and Rhea, and great Thetis too, hid in a veil of bright celestial blue:
I call great Ocean [Okeanos], and the beauteous train of nymphs, who dwell in chambers of the main;
Atlas the strong, and ever in its prime, vig’rous Eternity [Aion], and endless Time [Khronos];
The Stygian pool [Styx], and placid Gods [Meilikhoi] beside,
and various Genii [Daimones], that o’er men preside;
Illustrious Providence [Pronoia], the noble train of dæmon forms, who fill th’ ætherial plain;
Or live in air, in water, earth, or fire, or deep beneath the solid ground retire.
Bacchus [Dionysos] and Semele the friends of all, and white Leucothea of the sea I call;
Palæmon bounteous, and Adrastria great, and sweet-tongu’d Victory [Nike], with success elate;
Great Esculapius [Asklepios], skill’d to cure disease,
and dread Minerva [Athene], whom fierce battles please;
Thunders [Brontoi] and Winds [Anemoi] in mighty columns pent,
with dreadful roaring struggling hard for vent;
Attis, the mother of the pow’rs on high, and fair Adonis, never doom’d to die,
End and beginning he is all to all, these with propitious aid I gently call;
And to my holy sacrifice invite, the pow’r who reigns in deepest hell and night;
I call Einodian Hecate, lovely dame, of earthly, wat’ry, and celestial frame,
Sepulchral, in a saffron veil array’d, leas’d with dark ghosts that wander thro’ the shade;
Persian, unconquerable huntress hail! The world’s key-bearer never doom’d to fail
On the rough rock to wander thee delights, leader and nurse be present to our rites
Propitious grant our just desires success, accept our homage, and the incense bless.

 

“Thera”

ΟΡΦΕΥΣ ΠΡΟΣ ΜΟΥΣΑΙΟΝ

Μάνθανε δή, Μουσαίε, θυηπολίην περισέμνην, ευχήν, ή δή τοι προφερεστέρη εστίν απασέων.

Ζεύ βασιλεύ καί Γαία καί ουράνιαι φλόγες αγναί, ‘Ηελίου, Μήνης θ’ ιερόν σέλας ”Αστρα τε πάντα:
καί σύ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα, Φερσεφόνη θ’ αγνή Δημήτηρ τ’ αγλαόκαρπε
”Αρτεμί τ’ ιοχέαιρα, κόρη, καί ήιε Φοίβε, ός Δελφών ναίεις ιερόν πέδον: ός τε μεγίστας
τιμάς εν μακάρεσσιν έχεις, Διόνυσε χορευτά: ‘Αρές τ’ ομβριμόθυμε καί `Ηφαίστου μένος αγνόν
αφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δώρα λαχούσα: καί σύ, καταχθονίων βασιλεύ, μέγ’ υπείροχε δαίμον,
”Ηβη τ’ Ειλείθυια καί `Ηρακλέος μένος ηύ: καί τό Δικαιοσύνης τε καί Ευσεβίης μέγ’ όνειαρ
κικλήσκω Νύμφας τε κλυτάς καί Πάνα μέγιστον ”Ηρην τ’, αιγιόχοιο Διός θαλερήν παράκοιτιν:

Μνημοσύνην τ’ ερατήν Μούσας τ’ επικέκλομαι αγνάς εννέα καί Χάριτάς τε καί ”Ωρας ηδ’ ‘Ενιαυτόν
Λητώ τ’ ευπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην Κουρήτάς τ’ ενόπλους Κορύβαντάς τ’ ηδέ Καβείρους
καί μεγάλους Σωτήρας ομού, Διός άφθιτα τέκνα, ‘Ιδαίους τε θεούς ηδ’ άγγελον Ουρανιώνων,
`Ερμείαν κήρυκα, Θέμιν θ’, ιεροσκόπον ανδρών, Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω καί φωσφόρον ‘~Ημαρ,
Πίστιν τ’ ηδέ Δίκην καί αμύμονα Θεσμοδότειραν, `Ρείαν τ’ ηδέ Κρόνον καί Τηθύν κυανόπεπλον
‘Ωκεανόν τε μέγαν, σύν τ’ ‘Ωκεανοίο θύγατρας ”Ατλαντός τε καί Αιώνος μέγ’ υπείροχον ισχύν

καί Χρόνον αέναον καί τό Στυγός αγλαόν ύδωρ μειλιχίους τε θεούς, αγαθήν τ’ επί τοίσι Πρόνοιαν
Δαίμονά τ’ ηγάθεον καί Δαίμονα πήμονα θνητών, Δαίμονας ουρανίους καί ηερίους καί ενύδρους
καί χθονίους καί υποχθονίους ηδ’ εμπυριφοίτους, καί Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστήρας άπαντας,
‘Ινώ Λευκοθέην τε Παλαίμονά τ’ ολβιοδώτην Νίκην θ’ ηδυέπειαν ιδ’ ‘Αδρήστειαν άνασσαν

καί βασιλήα μέγαν ‘Ασκληπιόν ηπιοδώτην Παλλάδα τ’ εγρεμάχην κούρην, ‘Ανέμους τε πρόπαντας
καί Βροντάς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αυδώ: Μητέρα τ’ αθανάτων, ”Αττιν καί Μήνα κικλήσκω
Ουρανίαν τε θεάν, σύν τ’ άμβροτον αγνόν ”Αδωνιν ‘Αρχήν τ’ ηδέ Πέρας — τό γάρ έπλετο πάσι μέγιστον –
ευμενέας ελθείν κεχαρημένον ήτορ έχοντας τήνδε θυηπολίην ιερήν σπονδήν τ’ επί σεμνήν.